Snijzaal intro

Daar kom je dan, dinsdag ochtend, net je ontbijt achter je kiezen en dan is het tijd voor dat moment waar je al die 6 jaar op gewacht hebt!
Ik had inmiddels al aan aardig wat mensen rondgevraagd, hoe en wat, maar toch sloegen de zenuwen stiekum wel een beetje toe. Wat als ik van me stokje ga? Wat als ik er geen bal aanvind? Wat als ik dalijk een bekende aantref? Wat als ik de stank niet kan verdragen?
   Doordat ik nog even had moeten zoeken naar de juiste locatie, kwam ik ook nog te laat aan. Een man wees ons naar een grote, grijze, dikke deur(snijzaal 1). Met spanning keek iedereen om het hoekje van de deur.... maar nergens stoffelijke overschotten(jaa lijken mogen we ze niet meer noemen, we moeten respect hebben voor die mensen, LES 1) te zien. Snijzaal 1 was ingericht als een lokaal en we kregen een uitleg over wat we zouden gaan zien. Vervolgens was er tijd genoeg om vragen te stellen. Hoe lang blijft een lijk goed? Hoe oud zijn de meeste lijken? Wat gaan we aantreffen? Is het handig voldoende gegeten te hebben? Gaan we ook snijden? Jaa we hadden een nieuwsgierige groep.
    Vervolgens was het dan zover. We verlieten de omgebouwde snijzaal en kwamen uit bij een andere grote, grijze, dikke deur. Gelukkig was ons inmiddels verteld dat de stoffelijke overschotten nog bedekt zouden zijn met waterhanddoeken(dit om uitdroging te voorkomen). We liepen de zaal binnen...daar troffen we 6 ijzeren tafels aan(zoals op tv) met hierop grote gedaantes gewikkeld in blauwe doeken. Het leek net een tandartsenpraktijk alleen dan zonder ligstoelen. haha. Kwa geur...nou het kan aan mij liggen, maar het rook er gewoon naar lucht hooorrr. 2e meevaller.
   Iedereen kreeg een lapjas aan en toen.......
De blauwe doeken van tafel nummer 1 werden verwijderd. En daar lag hij, een meneer van 94 jaar, inmiddels al meer dan 10 jaar gebruikt als stoffelijk overschot voor onze uni. Het verschil met een gewoon levend mens??...NJa hij zag er in verhouding nogal bleek uit..zijn haren waren eraf geschoren en sorry voor de onsmakkelijke detail maar zijn geslachtsorgaan was in verhouding met de rest van het lichaam pikzwart...hahaha(heb me wel afgevraagd hoe dat kwam, maar durfde de vraag niet te stellen. hihi). Veder lag deze meneer er vredig bij. 1 meisje moest tussendoor even buiten de deur adem gaan halen, want de schok was haar iets te groot, ze werd er een beetje emotioneel, iets dat helemaal niet erg is natuurlijk. Vervolgens kregen wij handschoentjes ter beschikking en mochten we voelen. verschillen met een levend mens?? nouuuu het was een zeer koud lichaam. Verder voelde het vrij hard aan en lang niet meer zo flexibel.
    Op naar tafel 2. Inmiddels had iedereen er wil zin in. Tafel 2 bevatte een vrouw van 86. Arm mens, volgens mij was ze geboren met een zeer kleine Cup maat. haha.(hmmm mss moet ik toch maar iets serieuzer die snijzaal op de volgende keer)Dit stoffelijk overschot bleef voor 80% bedekt, alleen de borst en buik waren in zicht..hier ging het dan ook om. In tegenstelling tot tafel 1 was bij deze vrouw de vet,spier en botlaag weggehaald. Ja precies, alle organen waren zichtbaar. Het verbaasde me wel, hoe klein deze organen in werkelijkheid zijn. Wel leuk om even te wroeten tussen iemands organen. Verschil met de levende mens??..Nouu de organen waren niet meer zo mooi gekleurd(dit doordat ze niet meer doorbloed zijn). En de plaatjes in een biologieboek zijn ook iets mooier en eenvoudiger.
    Nou dan maar tafel 3. Ook en vrouw. Deze had duidelijk wat grote uitsteeksels. haha. Ook hier was de spier, vet, huid laag weggehaald. Maar in vergelijking met tafel 2 waren ook de bovenliggende organen weggenomen, zodat je onderliggende organen goed kon bekijken. Leuk om iemands aorta en onderste holle aders + nieren eens van binnen te kunnen zien.
   Tafel 4 was iets kleiner. Hier bleven dan ook alleen nog maar organen over. Ik heb 5 verschillende harten in me handen gehad en grondig bekeken, de een met pacemaker, de ander met ingebouwde hartkep en 2 gewone harten. Verder lag er een leuk, klein setje, kronkelende hersenen op de tafel. Wisten jullie dat 6kg van ons gewicht afkomstig is van onze hersenen...nou ik nu wel! Net een grote baksteen die je vasthoudt. Veder waren er 2 soorten longen uitgestald. Nou neem van mij aan roken zorgt echt voor zwarte longen! jakkiebah, niet doen he dames! Rokers longen blijken wel veel aangenamer aan te voelen, net een zachte spons.
  Tafel 5. Hier troffen we een arm en een been aan. verder nog een kniegewricht, wel leuk om te zien hoe een ingebouwde kunstknie eruitziet. Ook waren er in de armen en benen duidelijk spieren, pezen en bloedvaten te zien.
   Nja tafel 6 was verder niet zo interressant. Hier lagen de zelfde organen als op voorgaande tafels, maar dan zo gemaakt dat leraren ze als showmodel op school konden gebruiken(deze organen waren echter wel echt, alleen dan zo ingespoten met chemicalien dat ze net kunst leken)
   Na al deze tafels mochten wij nog even rondkijken en nog wat rondvoelen. leukeleukeleuke ervaring. Hierna kregen wij nog een korte rondleiding bij de koelcellen(hier mogen studenten normaal gesproken niet komen en dit was dan ook de eerste en laatste keer dat wij deze zouden zien....zo'n kans kun je dan natuurlijk niet later liggen, dus ilvy ging daar ook naar binnen). In de koelcellen kregen wij koelbakken, met stoffelijke overschotten te zien, de geur was hier wel al wat minder aangenaam(zij lagen namelijk in bepaalde chemicalien). Toch was het meer een chemische geur, geen geur van dood, rottend materiaal ofz. Ik snap dus ook niet zo goed dat mensen zoooo afkeurend spraken over de geur. Als laatste mochten wij nog even een kijkje nemen in de grote koelcellen...per cel lagen 4 overschotten gestapeld. Ik moet zeggen, hier dacht ik wel even..whoh wij staan hier zo maar te kijken...stel je voor ze zouden ons allemaal in zo'n gezamelijke cellen opstapelen en opsluiten. Ik kreeg toch wel even flink wat respect voor de mensen die zich beschikbaar stellen voor de wetenschap. Ik weet nu dan wel ook zeker, dat ik zelf minimaal orgaandonor ga worden.

Nouu zoals inmiddels wel gebleken is...IK VOND MIJN SNIJZAAL INTRO echt helemaal GEWELDIG!!! en het belangrijkste, ik ging niet van mijn stokje.

Het begin aan de Universiteit van Maastricht

Maandag 30 augustus 2010, 6:30 uur, de wekker gaat.  Normaal gesproken zou ik gek worden als mijn wekker na weken uitslapen zo vroeg gaat, maar vandaag niet. Eindelijk is de dag aangebroken dat ook ik op introductie mag. Pap heeft me aangeboden met hem mee te rijden, aangezien mijn OV nog steeds niet geregeld is. Dit vond ik dan ook zeer aardig van hem(al kwam ik daar een uur later op terug toen bleek dat ik al om 8 uur op de Uni zat terwijl er pas om 9 uur mensen binnen kwamen zetten). Na een uurtje babbelen met de vrouw aan de balie en een aantal meisjes die net als ik ‘’iets’’ te vroeger waren, kwam er eindelijk wat actie.
               We hebben eerst een soort intro college waarin decanen, voorzitters, mentoren, adviseurs en nog heel wat mensen waar ik inmiddels de namen alweer kwijt van ben, zichzelf voorstelden. Na 2 uur gebabbel begonnen mijn ogen langzaam dicht te vallen en ik was dan ook blij dat ons college er eindelijk op zat.
               Met vol gepende papiertjes en een tollend hoofd van alle nieuwe dingen en zaken die ik nooit van me leven ga onthouden worden we in onderwijsgroepjes ingedeeld en krijgen we een rondleiding. We begeven ons naar de uitgang van de uni om als eerste de sporthal te gaan bezoeken. Ik wist niet dat ze daar ook aan bergklimmen deden.  Maarja nu ik officieel met voetbal begonnen ben, zal ik hier toch geen tijd door gaan brengen.  En geloof me spijt van deze keuze..zeer zeker niet!  Denk dat Theo Hoen Schinveld dan nog een betere sportlocatie was.
               Na 2 uur lang allerlei sport kamertjes te hebben gezien keren we terug naar de uni om hier heerlijk te gaan lunchen. Reken maar dat Ilvy ieder moment pauze gaat benutten om die heerlijke kantine te plunderen! En dan te bedenken dat je bij iedere bestelling extra saldo op je UM-pas krijgt(al heb ik die nog niet ontvangen).  1 minpuntje…volgens mij hebben die mensen in Maastricht nog nooit gehoord van tafels schoonvegen, maar ach. Deze lunch geeft wel de gelegenheid om je mentorgroep een beetje beter te leren kennen. Wat blijkt..bijna niemand komt uit Limburg zelf en zit in Maastricht op kamers.  Wel jammer dat bijna niemand meeging op helix kamp.
               Na de lunch is het dan eindelijk tijd om een echte rondleiding door de uni zelf te krijgen.  Denk dat ik me maar een speciale tomtom moet gaan aanschaffen, want met mijn richtingsgevoel verdwaal ik zelfs binnen de muren van het gebouw(onze begeleidster is dan ook 5 keer naar de zelfde plek gelopen, omdat ik alweer vergeten was hoe ik ergens kwam). Haha wordt nog leuk.
               Ook deze rondleiding was een beetje teveel van het goeie, al was het wel ook even leuk om precies te weten hoe, wat en waar je terecht kwam. Inmiddels is het half 5 en begeeft iedereen zich terug naar de collegezaal. Hier krijgen wij een hypnoseshow te zien. In eerste instantie dacht ik, wtf moet ik nou met deze onzin. Maar echt, zelfs Ilvy gelooft inmiddels dat er iets van werkelijkheid in dit soort zaken zit. Hier heb ik dan ook  ’n uur lang genoten, van willekeurige mede studenten die aan vuile sokken roken en aangaven dat dit wel een geurtje was dat ze voor hun vriendin/vriend zouden kopen. Of mensen die 3 glazen azijn achteroverslaan alsof het water is en achteraf ook denken dat ze water gedronken hebben. LeukLeukLeuk.
               Dan is het inmiddels half 6 en kan iedereen die niet mee op kamp gaat naar huis, of nog even meegenieten van de heerlijke frietenkraampjes(hmmm i like this university). Dan kom je ook nog even Glenn en Edwin tegen, al kon ik bij hen niet echt hoogte krijgen van wat zij dachten over de uni. Tom van de Berg daarintegen vond het helemaal geweldig.
               Na nog wat gebabbel, waar deze dag denk ik vooral voor georganiseerd werd,  kwam eindelijk onze bus die ons in Zolder af ging droppen. Het was wel duidelijk dat er niet gerekend was op zoveel aanmeldingen(De buschauffeur moest goed zijn best doen zijn bus op de weg te houden). Er zijn dit jaar dan ook 3 keer zoveel BMW studenten dan andere jaren(record gebroken!). En drie keer raden…iedereen die je vraagt was dit je eerste keuze? Nee, ik ben uitgeloot voor geneeskunde en dacht dan maar deze studie. Wordt nog moeilijk om er volgend jaar alsnog tussen te komen.
               Eenmaal in Zolder aangekomen, sprint iedereen richting slaapzalen om het beste bed uit te kiezen. Helaas…alle bedden zijn even krakkemikkig en smerig als de pest. Heeerlijk. Slaap lekker allemaal. Na 2 uur komen we er achter dat er doeken besmeurd met bloed in de kast liggen en dat er beschimmelde bierglazen op de kast staan die zo oud zijn dat je ze op de kop kunt houden zonder dat er ook maar een druppeltje bier uitvalt. Heeerlijk. Slaap lekker allemaal.
               Gelukkig valt de leefruimte nog enigszins mee en je merkt dan ook al snel dat iedereen de avond hier door gaat brengen. Ik heb inmiddels al wat maatjes gevonden die het kaartspel Kingsen net zo leuk vinden als ik. & al snel komen de wijnflessen en bierglazen op tafel.  Wat een gezellige avond! Ook vind er nog een Quiz plaats, maar helaas mijn groepje eindigt op de laatste plek(ik heb dan ook geen zinnig antwoord meer kunnen geven, de alcohol was wel lekker aangeslagen. Haha) Doordat de meeste mensen al vanaf uurtje of 5 in de ochtend wakker waren, werd het niet echt mega laat en kroop iedereen rond half 3 zijn smerige bedje in.
               Dan word je wakker van je buurvrouw die opstaat. 8 uur in de morgen. Hmmm slim plan om eerder dan de rest op te staan zodat je op je gemak kunt douchen. Snelsnel kleren bij elkaar rapen en op weg naar de douche. Mijn buurvrouw staat er al enige tijd onder. Ik trek aan de hendel en mijn hart staat stil….IJSKOUUDDD! ik roep eens om me heen aangezien mijn buurvrouw wel lekker onder de douche staat… maar al snel blijkt dat ook zei koud water heeft. Maarja wat wil je ook voor 20 euro he. Op dag 2 heeft dan ook niemand meer gebruik gemaakt van deze douches(dit verklaart ook waarom deze er in verhouding nog netjes uitzagen ten opzichte van de slaapzalen etc.).
               Na een leuke eerste dag kijkt iedereen uit na de plannen van vandaag.  1 uur gaat voorbij...nog geen begeleiding te zien.  2 uur later dan gepland staat de begeleiding eens op. Er worden slaapzakken naar buiten gegooid vanaf hun slaapzaal en er komen waggelende kippen naar buiten(4 mensen hebben zichzelf ondergekotst en houden het voor gezien). Volgens mij heeft dit de hele planning in de soep gegooid, want we hebben de hele dag door eigenlijk niet meer zoveel gedaan op een paar spellen na. De 2^e dag was dus een stuk minder leuk & iedereen verlangde wel weer naar huis.
               Dag 3. Opruimdag.  Er bleek dat van de 8 groepen de 4 groepen die het laagst gescoord hadden met de spellen tot de opruimploeg gingen behoren. Gelukkig dat de Quiz op dag 1 niet meetelde. Mijn spellengroep bestond uit nogal deuzen(sorry voor deze uitspraak), maar dankzij hen werden wij eerste en hoefde ik gelukkig niet met mijn handen in wc-potten te schrobben(al had ik dat anders toch ook niet gedaan hoor!!). om 11 uur is alles dan ook helemaal opgeruimd. Helaas moeten we tot 2 uur wachten op de bus. Dus…jahoor daar sta je dan buiten in de koeienstrontlucht te babbelen over middelbare scholen. Het blijkt dat ROMBOUTS toch echt de ergste is van allemaal. Eindelijk is het dan 2 uur en kunnen we weer op weg naar huis. =)=)=)

Conclusie:
 1. Introdagen zijn heel geschikt om nieuwe mensen te leren kennen. En ook aardig wat leuke mensen!
2. Introkamp: vreselijk. Nieeejj wieder.
3. SV-helix: vreselijk. Ga echt geen actief lid worden. Profiteer alleen van de boekenkorting.
4. Uni Maastricht is waarschijnlijk heel erg geschikt voor mij en ik zie mezelf daar al lekker rondhuppelen op zoek naar een mooie toekomst!

Lets get this startin'

Toiletspullen? Check. Zwemspullen? Check. Lenzen? Check. Kleding? Check. Dat ene leuke vestje ook? Ja, gelukkig wel. Met veeel te veel spullen lijkt het wel ben ik klaar voor het avontuur. Het avontuur dat Nijmegen heet. Of studentenleven. Kies maar.

Zondagmiddag 2 uur kom ik aan bij het woningcomplex van Patrick, een collega waarbij ik tijdens de introductie mag verblijven. Het ziet er prima uit vind ik, hier denk ik het wel even uit te houden. Dit was de eerste verkeerde gedachte van de week.

Zondagmiddag 5 uur ontmoet ik mijn mentorgroep. Bedrijfskunde groepje 15 wel te verstaan.  Je bekijkt iedereen en bedenkt je met wie je het wel of niet zou kunnen vinden. De meesten lijken me wel oké. Verkeerde gedachte nummero twee van de week.

Zondagavond gaan we stappen. We beginnen vroeg dus om 2 uur is het voor mij mooi geweest en omdat ik de weg niet weet besluit ik met Patrick mee te fietsen, hij weet de weg vast wel. Nou, je raad het al: verkeerd gedacht. Bovendien zouden we “zo thuis zijn vanuit het centrum”. No way.

Als je zoveel nieuwe indrukken opdoet wil je dat graag met iemand delen. Sms’en is duur en lange verhalen vertellen gaat op die manier niet. Dus bel ik mijn ouders zo af en toe. Maar het communicatiemiddel van het jaar is MSN. Of Hyves. Helaas, de pc is steeds bezet dus ik kan met niemand iets delen… En dat een hele week lang. Patrick zie ik niet vaak en bovendien heb ik met hem ook geen band zoals met mijn echte vrienden. Onze interesses liggen ook ver uit elkaar. Ik houd van veel mensen om me heen en langzaam begin ik me dan ook eenzaam te voelen… juist terwijl ik nooit alleen bèn.

Mijn mentorgroep versterkt dit gevoel. Mijn mentorgroep bestaat namelijk voor 20% uit meisjes die het normaal vinden de eerste dag met een jongen het bed in te duiken en de tweede dag met een ander. Voor 30% bestaat mijn groep uit voetbalboys die het stoer vinden een plakje spacecake uit te proberen. Voor nog  30% bestaat mijn groep uit mensen waarmee je niet kunt praten. Hooguit 5 minuten, over niet al te interessante dingen en dan ben je uitgepraat. De overige 20%? Die is wel oké.

Hoe zit het met de zachte G? Nou er zijn niet veel mensen met een zachte G hier. Maar, zoals ze zeggen: “Er is nog wel hoop voor je hoor, die zachte G verdwijnt vanzelf.” En wat nou als ik dat helemaal niet wil? De mensen zijn anders hier. De mentaliteit verschilt. Ze zijn niet zoals wij: nuchtere Limburgers. Ook ik zou “harder” worden naarmate ik hier eenmaal langer zit. Maar nogmaals: wil ik dat dan wel?

Iedere avond gaan we tijdens de intro op stap. Geweldig! Nijmegen is een fantastische stad om uit te gaan. Maaaar dan gebeurt het volgende. Het vioolnummer van Rachelle komt op en je zoekt haar maar je vind dr niet. Het Happy-Hardcore nummer komt voorbij waarop Tesh zo leuk danst maar ook hij is nergens te bekennen. Vervolgens komt een ideaal nummer om de Dans der Dansen van Ilvy op te doen.. maar nee, toch maar niet hier in je up. Je mist iets.

Na het stappen gaat iedereen naar huis. Tegenvaller nummer 101: ik fiets drie kwartier naar mijn slaapplaats. Eenmaal daar aangekomen ben ik zo doodmoe dat ik direct slaap. Of zoals op sommige dagen juist niet: je bent over je vermoeidheid heen en ligt maar te liggen. ’s Ochtends sta je vroeg op, omdat je vroeg moet verzamelen of omdat je getikt op de toetsen van de pc hoort. Na dagenlang krijg  je een slaap tekort. Resultaat? In een discotheek waar keiharde muziek is val je op een relaxte bank alsnog bijna in slaap. Ik kon niet meer. Ik was echt kapot. Vervolgens neem ik de bus terug, bus nummer 2 want 1 is al vol. Halfuur in de kou wachten. Bus 2 arriveert, dr mag niemand meer bij. Ik ben KO, ik kan bijna huilen want IK MOET DEZE BUS naar huis. Ik val in slaap op de grond als dit niet gebeurd. De security die voor de bus staat kijkt me aan en spreekt de verlossende woorden: meid, jij bent de laatste. Yes, God bestaat.

Mijn intro is geen succes. Nijmegen is prachtig! Ik heb zin in het studentenleven. Maar dan wel op mijn eigen kamer, met meer mensen waarmee ik iets gemeen heb en met meer energie.

Het introweekend heb ik overgeslagen. Ik krijg sms’jes van mijn studiegenoten waar ik ben en “of ik me beter voel”. Dat doet me goed. Maandag ga ik terug. Ik zal ze nog een kans geven, ok?

Bovendien heb ik maandag weer een kijkavond, een kamer dichtbij het centrum.. Zeer zeker een vereiste: liever klein en bij het centrum dan groot en heel ver weg. Echt, geloof mij maar ;-).

Met mij komt alles wel goed. Misschien had ik niet zo veel en super leuke vrienden hier in Limboland moeten hebben, dan had ik mijn ladder voor Nijmegen misschien niet zo hoog gelegd. Zeg nou eerlijk: wie kan er nou aan mijn beste vrienden tippen? Niemand toch!

Als ik mijn intro tot nu moet omschrijven in een woord, dan zeg ik: Wennen. Echt wennen. ;-)

Tot gauw jongens, tot gauw.

XXX

De toekomst!

Daar sta je dan. Op een punt in je leven waarin al het oude vertrouwde, het bekende..misschien wel voor goed gaat veranderen, of toch niet? Je middelbare school zit erop, iedereen gaat studeren. De een lekker in de buurt, de ander verkast naar een andere provincie/stad. Alle mensen, die op de middelbare school allemaal zo gelijk aan elkaar leken, gaan nu allemaal hun eigen weg. De weg naar de toekomst. De een kiest voor de economie, de ander voor een ambtelijke functie, weer een ander voor de wetenschap of voor een medische sector. Ziet iedereen wel die toekomst die jij ook voor ogen hebt? & opeens lijkt al dat vertrouwde en bekende niet meer zo vertrouwd en bekend als je voorheen dacht.

            Alles begint opnieuw. Weet je nog toen je van de basisschool naar de brugklas ging.. Nachten gingen voorbij zonder slaap, je droomde over je nieuwe school, de nieuwe mensen, eindelijk meer vrijheid..Het enige dat door je rondspookte was: Hoe zou het daar zijn? Hoe leuk ga ik het daar krijgen/of niet? Wat nou brugklas. Na 6 jaar op de middelbare te hebben vertoefd ben je toe aan een nieuwe uitdaging, heb je het gehad met al die leraren die de hele dag door alleen maar zeuren over huiswerk, heb je het gehad met al die kleine kinderen die denken dat ze eindelijk volwassen zijn nu ze op de middelbare school mogen rondrennen. Je hebt het gehad met die mensen die je behandelen alsof jezelf nog brugklasser bent ook al ben je inmiddels (bijna) volwassen. Je wil gewoon eindelijk je eigen weg kunnen gaan …En dan sta je daar met al je mede jaargenoten. Alle ouders in de zaal. Klaar om te applaudisseren op het moment dat jij je diploma in ontvangst gaat nemen. De eerste echte mijlpaal in je leven heb je bereikt. Hier kun je trots op zijn.
            Maar dan…Alles begint opnieuw. Met je diploma op zak druk zoekende naar een geschikte, leuke studie aan de universiteit of de hoge school. Een uitpuilende klapper vol met papieren en inschrijfformulieren. Studiefinanciering hier, betaling daar, intro zus, kennismaking zo. Heb je dan niet stiekem ook wel eens een seconde teruggedacht aan die vakantie 6 jaar geleden, waar je nachten niet sliep, vooruitdenkend aan de jaren die zouden gaan volgen. Wat nou dromen over de brugklas. Hier begint het leven, hier beginnen je echte dromen. Dromen over de toekomst. Denk je ook wel eens na over hoe je toekomst zal zijn, welke mensen zich in jou toekomst zullen bevinden, hoe jij jouw toekomst gaat creëren, of jij de man van je dromen tegen zult gaan komen of je gelukkig gaat worden? Ik wel.
            Je gaat nu een periode in waar je nieuwe contacten moet gaan leggen, nieuwe uitdagingen aan moet gaan & vooral nieuw vertrouwen moet kweken. Vertrouwen op jezelf. Dat je aankunt waar je aan begonnen bent, dat je sterk genoeg bent om te overleven tussen al die andere studiebollen die jou mooie toekomst voor je weg willen gaan kapen. Maarja hoe kun je hierop vertrouwen als alles weer opnieuw begint, je overal wéér opnieuw aan moet wennen, je jezelf overal een weg door moet banen om ook maar aan die start van je toekomst te kunnen beginnen.

            Simpel. Dit is het moment in je leven, waar je zeer zeker terug mag denken aan die afgelopen 6 jaar op de middelbare. Alle contacten die je in die jaren gelegd hebt, zowel op als buiten school. Zij zullen je steunen en er voor je zijn als je in een studiedipje beland. Zij behoren namelijk zowel tot je leuke herinneringen als tot je mooie, verwachtingsvolle toekomst.

Zoals ik al zei, iedereen gaat zijn eigen weg. Maar ook iedereen heeft de leuke momenten van de afgelopen 6 jaar ergens in zijn achterhoofd(de een misschien iets verder weg verscholen dan de ander). Deze mooie 6 jaar. Deze 6 jaar waarvan je van tevoren nooit had gedacht dat zij zo zouden gaan verlopen. Waarbij je waarschijnlijk alleen maar had durven dromen dat je het ook echt 6 jaar vol zou gaan houden. Waarbij je nooit had gedacht dat je er zo sterk uit zou komen, zoals je nu bent.

Laten we er dan in ieder geval op vertrouwen dat deze 6 jaar ons naar mooie toekomsten zal gaan brengen, die voor ieder verschillend, maar toch ook een beetje gelijk zullen zijn.

Ilvy's berichtjeeee

Heeee Guyyssss!

Lizz wat een leuk idee om zo'n site te starten
Meteen uittesten dan maar he. haha.
Ik heb eigelijk nog geen idee hoe dit precies werkt, al denk ik dat ik op dit moment een bericht aan het tikken ben, zoals jij dat als eerst gedaan hebt..(beetje blond maar)

Maarja om heel eerlijk te zijn vind ik het ook best wel spannend, dat iedereen nu echt zijn eigen weg/richting gaat. Geen ochtenden meer waar megan & ilvy die op lizzy's 5 min. uitlooptijd wachten. Geen moniekjes en sylvana's meer die dan iedere morgen vlak voor ons de school binnen zijn gewandeld en ons de ochtend in zwaaien. Geen anniekjes meer die net op het nippertje op tijd komen. Geen nadja's meer met een tas die nog steeds mega groot blijft ookal zit er niks in. haha. Geen rombouts pauzes meer...=(  (al zal dat het enige zijn dat ik zal gaan missen eerlijk gezegt, wantja jullie weten hoe ilvy over het rombouts denkt(A))

We worden nu ECHTE STUDENTEN, en ieder gaat naar zijn eigen studie in zijn eigen stadje/dropje/gebiedje hoe je het ook noemen wilt. Daar zit natuurlijk wel weer een groot voordeel aan..lang leven het stappen in tilburg, nijmegen, wageningen, maastricht, enja megan heerlen mag er ook wel bij dan & niet te vergeten de kermis in TILBURG moet echt zuppaaah zijn, dus anniek en moniek hopelijk hebben jullie voor die tijd een kamer. hihi

Nou moniekje jij bent inmiddels al vertrokken en heb ik een hele fijne/leuke intro gewenst. Anniek jij vertrekt morgen nogmaals have fun!! En de rest die ook binnekort het mooie limburgse landschap gaat verlaten jullie natuurlijk ook heeeel veeel plezier!!!  Gohh sylvana en megan hebben wij ons toch goed bekeken met limburg he(wij beginnen namelijk pas 6 september)

Maar ik denk dat mijn berichtje nu wel lang genoeg is.. om even af te sluiten. als het goed is zijn er 26/27/28/29 aug. geen intro's van iemand zover ik begrepen heb?? mss is het leuk om dan voordat we echt aan het studentenleven gaan beginnen nog een avondje gezellig met z'n alle te gaan uiteten ofzzz..?? LET ME KNOW IF YOU LIKE!! zo niet even goeie vrienden hoor.

nouuuu toedeledoookieeees en op naar het volgende bericht zou ik zeggen
Kussssss
Ilvy

Welkomswoordje...

Voor mij begint zondag de introductie, en daarmee gaat het studentenleven van start...

Super spannend! 

Het leek mij een leuk idee om hier allemaal af en toe wat te posten,

aangezien het leuk is met elkaar in contact te blijven.

Natuuuurlijk gaan we ons nog vaak genoeg zien, maar erg handig is dit wel.

Hopelijk gaan jullie dr ook een beetje gebruik van maken ;-),

alleen wijst zich vanzelf...

Ik wens jullie allemaal een fijne introductie!

Aangezien mn collega (bij wie ik verblijf tijdens de introductie) een pc op zijn kamer heeft, kan ik misschien gedurende de tijd dat ik daar ben ook een weblogje schrijven...

Liefs, 

Lizzy